‘Landelijk zien we bij Veilig Thuis een kleine toename van meldingen van huiselijk geweld en kindermishandeling. Wel komen er nu, net als tijdens de eerste lockdown meer vragen binnen van burgers. Het gaat dan bijvoorbeeld om bezorgde buren. Ik denk dat dat komt omdat mensen meer thuis zijn en dus meer zien en horen. En door de lockdown zijn kwetsbare kinderen minder in beeld op bijvoorbeeld scholen. Daardoor wordt er minder snel in een vroeg stadium gemeld, maar pas als er al meer aan de hand is. Het gaat dan vaak om heftiger situaties.

Geen rocket science

Dat verbaast ons niet bij Veilig Thuis. Het is geen rocket science wat we nu zien gebeuren. Iedereen kan zich voorstellen dat de spanningen thuis harder kunnen oplopen in deze stressvolle tijd. Bij een goed functionerend gezin zal dit meestal niet tot ernstige problemen leiden, ook al is het ook voor hen zwaar. Ik merk het zelf ook; hoe langer de lockdown en de schoolsluiting duren, hoe lastiger het thuis soms wordt. Hoe krijg ik het werk gedaan zonder de kinderen te verwaarlozen? Dat levert mij ook stress op.

Als iedereen thuis goed in z’n vel zit, gaat het nog. Maar als er meer problematiek is, dan kan het snel escaleren. Het kan dan gaan om ggz-problematiek van een ouder, maar ook stress door plotse werkeloosheid en daaruit voortkomende geldproblemen kunnen een trigger vormen. Er zijn ook veel ruziënde ouders die eigenlijk uit elkaar willen, maar door de coronacrisis gedwongen in één huis blijven wonen.

We wéten het niet

We zien in Utrecht nauwelijks een toename van gezinnen waar het werkelijk misgaat. Maar hoeveel blijft er onder de radar? We vermoeden dat er meer geweld in gezinnen is. Ik zie de laatste weken veel berichten in de media waarin artsen en andere deskundigen hun zorgen uitspreken. Maar het gaat daarbij om vermoedens en schattingen dat geweld en problematiek meer voorkomen door de omstandigheden. Maar we wéten het niet; we kunnen niet zien wat onder de radar blijft.’